PROLOG

Witam was dzisiaj ostatni raz. Nie przedłużając oto prolog. Wiem niezbyt długi i nie dzieje się w nim nic, ale mimo wszystko jestem z niego zadowolona. Zapraszam do czytania.

Hermiona poczuła na twarzy ciepłe promienie słońca, które wzbudziły ją ze snu. Po chwili otworzyła oczy, przeciągnęła się niczym kotka i wyskoczyła z łóżka z uśmiechem na ustach. Kiedy jednak spojrzała na zegarek skrzywiła się. Była 7:15! Dzięki temu że dzisiaj nie biegała mogła dłużej pospać ale przyzwyczajenia nie nikną w jeden dzień. Chociaż i tak spała dwie godziny dłużej. Wakacje się kończyły. Za dwa tygodnie wsiądzie do pociągu Londyn-Hogwart po raz ostatni... Bała się tego roku, ale nie ze względu na OWTemy. Wiedziała, że Dumbledore chce aby ostateczna bitwa rozegrała się pod koniec czerwca. I tego ona się bała, a ściślej mówiąc cholernie ją to przerażało.

Słowa nad biurkiem, jednak skutecznie odpędziły myśli o wojnie od brązowowłosej. Brzmiały tak:

"Życie składa się z momentów

po 10 sekund.

Niby nic, a jedna chwila i 

zmienia wszystko.

Jednak to tylko od nas zależy,

czy będzie to zmiana na lepsze,

czy na gorsze."*

Do tej mądrości jednego z założycieli Hogwartu Hermiona starała się dostosować. Próbowała i nie zawsze jej to wychodziło ale ze skutków była bardzo zadowolona. Dzięki temu że stała się śmielsza i odważniejsza miała chłopaka, rodzice przestali ją traktować jak dziecko, a ludzie częściej liczyli się z jej zdaniem. Nareszcie była szczęśliwa.

Niestety, gdyby tylko wiedziała co czeka ją w ciągu najbliższych miesięcy nie byłaby tego szczęścia ani trochę pewna...

*tekst mojego autorstwa. Nie kopiować. 

I jak się podoba? Mam nadzieję, że odwiedzający będą komentować.

Dobranoc, Kotka. ;-) :-)